Tuesday, April 22, 2014

یونس شاملی: آیا زبان فارسی میتواند عامل وحدت در ایران باشد؟

بزرگترین خطای تفکر دولتی در ایران و متاسفانه آلوده شدن افکار عمومی و ذهنیت اغلب فعالین سیاسی جامعه فارس به این تفکر مبنی بر عامل وحدت بودن "یک زبان" ( یعنی زبان فارسی) در یک کشور چند زبانهء است. این تفکر با معیارهای امروزین یک تمایل شدید نژادپرستانه را با خود به همراه دارد. این تفکر عملا بالا دست بودن یک زبان (زبان فارسی) و پایین دست بودن چندین زبان دیگر (ترکی، کردی، بلوچی، عربی و...را (یعنی تبعیض را) با خود به یدک میکشد.
این تفکر از نظر عقلانی نیز نادرست است چون در یک کشور چند زبانه چرا یکی از زبانها عامل وحدت باشد و نه همهء آنها زبانها؟ چون یک زبان در یک کشور چند زبانه، به این دلیل ساده نمیتواند عامل وحدت باشد که آن زبان (فارسی) زبان همه مردم در کشور نیست. اما با رسمی شدن همه زبانها در کشور، هم حقوق متکلمین به آن زبانها تامین شده، هم متکلمین زبانهای غیرفارسی مورد بی مهری و تبعیض قرار نگرفته اند و هم از این طریق وحدت مردم تامین میگردد، اما اگر یکی از این زبانها را عامل وحدت در کشور به حساب آوریم، آنچنانکه در ایران به زبان فارسی چنین موقعیتی داده شده است، کنید، هم تبعیض در حقوق زبانی نسبت به متکلمین زبانهای مختلف برقرار خواهد گردید، همچنانکه در ایران چنین است و هم به تفرقه میان مردم و ملیتهای مختلف در یک کشور چند زبانه دامن زده خواهد شد، همچنانکه در ایران چنین مسئله ایی در جریان است. این تفکر حتی از نظر عدالت نیز غیرعادلانه و حتی خصمانه است. خصمانه نسبت به متکلمین زبانهای غیرفارسی! چون زبان آنها را محلی (گویا کم اهمیت) تلقی کرده و زبان فارسی را (که گویا پر اهمیت است) به موقعیت برتر و کرسی رسمیت می نشاند! تازه این شیوه رفتاری با حقوق زبانی ملیتهای غیرفارس در ایران در ضدیت کامل با اعلامیه جهانی حقوق زبانی است که طرفدار برابری حقوق زبانی کودکان و اقلیتهای اتنیکی در یک کشور است. این در حالیست که ملیت فارس در ایران نیز خود از نظر کثرت جمعیتی یکی از اقلیتهای اتنیکی در جامعه ایران است. به بیان دیگر در ایران هیچ ملیتی از نظر جمعیت دارای اکثریت (یعنی بیش از 50 درصد مردم) در کشور ایران نیست .
 نتیجه اینکه زبان فارسی با موقعیت انحصاری، بالا دست و رسمی امروزش عامل تفرق و تشتت در جامعه امروز ایران است و نه عامل وحدت... گسترش مبارزات ملی گرایانهء خلقهای غیرفارس علیه دولت ارتجاعی و استعماری (داخلی) ایران نشانه بارز این تبعیض و نابرابری حقوق زبانی در ایران است.
منتشر شده در دوشنبه, 01 ارديبهشت 1393 21:58